Czy rodzicom dzieci niepełnosprawnych nie należy dawać gotówki, bo traktują swoje dzieci jak "żywe tarcze", a niektórzy mogą być "zwyrodniałymi rodzicami"? - Myślałam, że mi serce pęknie. Czy niepełnosprawny, to jakaś rzecz? - mówi pani Jolanta, mama Huberta, w reakcji na wypowiedź posła Jacka Żalka z PiS.
Pani Kasia, matka samotnie wychowująca swoje niepełnosprawne dziecko. Jest niezwykle poruszona tym, co się dzieje. - Pięć lat temu zwolniłam się z pracy i skupiłam się na opiece nad moją niepełnosprawną córką. To taki kontrast, jak biel i czerń. Była praca, normalna pensja, a nagle zaczęłam zostawać w domu. Do tego doszły problemy codzienne, praca już nie była odskocznią – mówi pani Kasia, mama 28-letniej Magdy. Dodaje, że na początku ciągle zastanawiała się, skąd wziąć środki na „normalne” życie? Pieniądze są nadal olbrzymim problemem. - Niech protestujący nie popuszczają, bo ostatnio popuścili i nic z tego nie wyszło, niech brną do końca – mówi Gabriela Jankowska, mama niepełnosprawnej Marty. Pozostali rodzice dodają, że działania protestujących będą skuteczne tylko wtedy, jeżeli nie wycofają się z sejmu.
Gostyńscy rodzice dzieci niepełnosprawnych współczują tym, którzy spędzają kolejne dni na korytarzach sejmowych, ale bardzo im kibicują. Są oburzeni tym, jak traktuje się protestujących.
Prezes Towarzystwa Osób Niepełnosprawnych z Pogorzeli, Jan Rogala, w pełni popiera protest i cieszy się, że już coś udało się wywalczyć. Irena Dudek, prezes Stowarzyszenia Osób Niepełnosprawnych Umysłowo „Nie Sami” z Gostynia, na co dzień pracuje społecznie z osobami niepełnosprawnymi, szczególnie intelektualnie, ale sama dziecka niepełnosprawnego nie ma, dlatego ciężko jest jej ocenić tę sytuację. Twierdzi jednak, że postulaty protestujących są słuszne.
O temacie piszemy w bieżącym Życiu Gostynia.
